Πρέντραγκε Μουσλερίμοβιτς επεισόδιο 1-Yuris decision

 

1

Ο Στέργιος Στεργίου , αυτός ο πρώην αριστεριστής της Πολυτεχνικής σχολής  Θεσσαλονίκης  και νυν  εξ απορρήτων του νεοφοελεύθερου  χίπστερ  δημάρχου  Θεσσαλονίκης  βρέθηκε   σε κάποιο στενό της οδού Κασσάνδρου

Κάποιος κάτοικος διαμαρτυρήθηκε για ένα απ τα παλιά  κτίρια  που πλαισιώναν το πλακόστρωτο 

Σοβάδες και κομμάτια  τσιμέντου αποκολλιούνταν απ το κτίριο και πέφτανε  στο  έδαφος

-Περνάει κόσμος από κάτω, παίζουν τα παιδιά μας. Αν χτυπήσουν κανέναν θα τον σκοτώσουν, έλεγε ο κάτοικος  απ το τηλέφωνο

"White trash loosers, πένητες φοιτητές,  αλβανοί , σύριοι, ρώσοι και πακιστανοί ζείτε εκεί και να σας σκοτώσει κάνα κομμάτι  τσιμέντου  δεν θα λείψετε  σε κανένα" σκεφτόταν  όσο άκουγε τον κάτοικο να διαμαρτύρεται απ το τηλέφωνο

Πριν κλείσει το τηλέφωνο   καθησύχασε τον κάτοικο

-Πρώτο πράμα αύριο το πρωί κύριε  μου θα ναι να  μεριμνήσω εγώ  ο ίδιος με  επιτόπια παρουσία μου  στο σημείο

-Αχ μπράβο κύριε Στέργιο και να  ενημερώσετε μετά τον δήμαρχο, είναι πολύ σοβαρά τα πράματα

-Βεβαίως. Σας διαβεβαιώ  πως  μόλις  επιθεωρήσω  τον κίνδυνο θα ενημερώσω  αμέσως τον  κύριο δήμαρχο.

-Ωραία. Σας περιμένουμε  αύριο το πρωί

Καθώς περπατούσε μέσα στα ανήλιαγα πλακόστρωτα στενά της  Κασσάνδρου , μιας απ τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές  του κέντρου  βλαστημούσε την ώρα και την  στιγμή που έδωσε την υπόσχεση του στον "γελοίο  κάτοικο"

Η κύρια τους έγνοια  μετά τα  τελευταία   γεγονότα  ήταν  πως θα  βρει κατ εντολήν του δημάρχου  τρόπο να εκδικηθούν και να εκδιώξουν τον Πρέντραγκε Μουσλερίμοβιτς αν όχι απ την χώρα   τότε  σίγουρα απ την  πόλη

Η υποστήριξη που έχαιρε  ο Βόσνιος απ τους μη -προνομιούχους της πόλης ήταν η ασπίδα του απέναντι στις επιθέσεις του δημάρχου

Στρίβοντας απ το ένα  στενό στο άλλο βρέθηκε σε ένα  αδιέξοδο

Στο βάθος είδε μια παρέα  αλητάκια. Παιδιά προσφύγων. Θα ταν καμιά δεκαριά αγόρια και κορίτσια  γύρω στα 20 χρονων

Παρατήρησε  ένα  απ  αυτά  τα παιδιά. Ένας μελαχρινό, που μοιαζε να ναι  ρωσοπόντιος. Άκουσε τα άλλα  παιδιά να του  λένε

"Δείξε μας  Γιούρι"

"Καλά", αλλά μην το δοκιμάσετε. Θέλει πολύ προπόνηση"

Ο Στέργιος Στεργίου κοντοστάθηκε να δει τι ήταν αυτό που "ήθελε πολύ προπόνηση" για να γίνει

Ο νεαρός  ρωσοπόντιος άρχισε να κάνει μερικές  λαβές που παρέπεμπαν  σε  μια μίξη  από  κικ μπόξ και πάλη  σάμπο- το ρώσικο jiu  jitsou

Τα παιδιά τον επευφημούσαν αλλά ξέσπασαν  σε  επιφωνήματα όταν  μαζί με τις λαβές άρχισες να πηδά πάνω στους  τοίχους ή να  γέρνει το κορμί του και να  τρέχει  πάνω τους  πλαγιάζοντας το σώμα πριν  εκτοξευθεί στον αέρα  , κάνει δυο κωλοτούμπες πριν προσγειωθεί λυγίζοντας  τα πόδια στο έδαφος

Τα μάτια μα κυρίως η σκέψη αυτού του πανούργου  αριστεριστή που αφού πήρε στα φοιτητικά του χρόνια όλη την  κινηματική γνώση απ τους δρόμους και την νεοφιλελεύθερη  τακτική και στρατηγική απ την σχολή του έβγαζαν τώρα  σπίθες

Πλησίασε την παρέα των παιδιών 

Κοίταξε τον Γιούρι και  του είπε

-Καλημέρα...σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα, μετά του έτεινε το χέρι και συστήθηκε, Στέργιος Στεργίου σύμβουλος επί κοινωνικών θεμάτων του Δημάρχου  Θεσσαλονίκης

ο Γιούρι δεν έδωσε το χέρι του...απλά κοίταξε καχύποπτα   τον Έλληνα με κοστούμι

2

 

Το διαμέρισμα ήταν μικρό και μέσα στην μούχλα , όπως όλα τα διαμερίσματα  στην περιοχή

Ο  Βαλέριος  καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας απέναντι απ τον Στέργιο Στεργίου. Φορούσε μόνο ένα λευκό κασκορσέ

ο Στεργίου του μιλούσε για πολύ  ώρα εκθειάζοντας τις  αθλητικές ικανότητες του γιού  του

-Τις ικανότητες του γιού μου τις ξέρω  εγώ καλύτερα απ τον καθένα , τον διέκοψε ο Βαλέριος και συμπλήρωσε, τον προπονώ από τότε που ήταν 7 ετών

-Κάνει πρωταθλητισμό; βγάζει λεφτά απ αυτό;

Ο Βαλέριος κοίταξε την Βενετία την  σύζυγο του που καθόταν λίγο παραπίσω  κοντά στον πάγκο της κουζίνας

Μετά  στράφηκε και κοίταξε τον  σύμβουλο του  Δημάρχου χωρίς να μιλήσει....

-Κύριε Μπουκετόφσκι έχετε την ευκαιρία να βοηθήσετε  τον Δήμαρχο και να βοηθηθείτε απ αυτόν

-Με ποιον  τρόπο;

Ο  Στεργίου χαμογέλασε και του έδειξε μια φωτογραφία του Πρέντραγκε   πριν του  πει

-Δεχτείτε την πρόταση μου και  όλα  θα πάνε κατ ευχήν

Ο  Βαλέριος κοίταξε την  γυναίκα του που του κούνησε το κεφάλι αρνητικά

Μετά ξανακοίταξε τον Στεργίου και είπε

-Ντα..., αρκεί  να  τηρήσετε τον λόγο σας

3

Όταν έφυγε απ το διαμέρισμα ο Στεργίου η Βενετία  ξεκίνησε  φασαρία με τονάτρα της

Σε άπταιστα  ποντιακά  ξεκίνησε να  τον επιπλήττει

-Που πας να μπλέξεις  το παιδί; Θα το κάνεις μισθοφόρο του Δημάρχου; 

-Ξάη κι ομοίασες Βενετία τον αδερφό σου. ντο πράμα εν αούτο με  τεσέν;

-Τα είδαμε και τα  χαϊρια του Ζαχαρία. Αλλά από μικρά που ήσασταν στο χωρίο στο Καρς πάντα αυτόν  θαύμαζες. Τον είχε για θεό σου

-Άστον αυτόν τώρα  εκεί που είναι. Εδώ δες, είπε ο  Βαλέριος και άνοιξε ένα συρτάρι της κουζίνας και έβγαλε από μέσα  λογαριασμούς  και τους πέταξε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας με το καρό  ξεθωριασμένο τραπεζομάντηλο, δεή , οτέ, αέριο . Σύνολο 500 ευρώ για ένα μήνα

Από που θα  βρούμε να τα πληρώσουμε;

-Ας μας τα κόψουν , απάντησε   φωνάζοντας η Βενετία, λες και είχαμε αέριο και  ρεύμα στην Γεωργία

Ο Βαλέριος ξεφύσησε , κοίταξε το  τζάμι την  τζαμόπορτα της κουζίνας και με μια λαβή  σήκωσε το πόδι του και της έριξε  κλωτσιά

Πάντα  στις φασαρίες τους   νευρίαζε αλλά ποτές του δεν χτύπησε την Βενετία , ακόμη και όταν μεθούσε

Την είχε για την θεά  του , αντιθέτως δεν είχε  καμιά  υπόληψη στην ύλη και  προτιμούσε στα νεύρα του να  χτυπά  ντουβάρια, τζάμια και ότι άλλο  έβλεπε μπροστά του παρά την γυναίκα και το παιδί  του

Με την λαβή του η τζαμόπορτα της κουζίνας έγινε  θρύψαλα

-Μιλάς  για έξοδα και  μόλις  έσπασες το τζάμι  χειμωνιάτικα. Μπράβο Βαλέριε. Τόση  εξυπνάδα δεν ξανάδα εγώ

-Σιγά...θα   πάμε στο καθιστικό και θα κλείσουμε την πόρτα της κουζίνας και δεν θα μπει κρύο

-Μωρέ μπράβο. Πως δεν το σκέφτηκε κανείς  άλλος αυτό

Μια  αριστερίστρια φοιτήτρια  εν τω μεταξύ βγήκε στο απέναντι  κοντινό μπαλκόνι και φώναζε

-Θα  σε καταγγείλω  καταπιεστή παραβιαστή . Πάνε οι εποχές που μπορούσατε να ασκείτε  βία στις γυναίκες  , θα σας τα γκρεμίσουμε τα πατριαρχικά  πρότυπα και την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχετε πάνω στις γυναίκες

-Μπες μέσα κυρά μου θα μπουντιάσεις, της φώναξε ο Βαλέριος

-Κυρά μου να πεις την γυναίκα σου,  φώναξε η  φοιτήτρια...το σκέφτηκε λίγο και   συνέχισε, όχι  μην  την πεις "κυρά μου" Δεν είναι  ιδιοκτησία σου.

-Τι ναρκωτικά παίρνεις  βραδιάτικα; Θα μας αφήσεις να μαλώσουμε με την ησυχία μας;

-Όχι δεν  θα σε  αφήσω μπάτσε. Τώρα παίρνω την αστυνομία τηλεφώνου

-Πάρε  όποιον θες, παράτα με

4

 Ο  Γιούρι  στρίψανε  με την Μπέσα  αγκαλιά απ την Αγίου  Δημητρίου και ανηφορίζανε προς την γειτονιά  τους

-Την βαρέθηκα  αυτή την ανηφόρα, μουρμούρισε ο Γιούρι

Η μπέσα  γέλασε

-Τι γελά ρε; την ρώτησε

-Τίποτα

-Έλα πες

-Τίποτα  σου λέω

Ο Γιούρι κοντοστάθηκε

-Μπέσα;

-Η φίλη μου  έλεγε  πως  απ όλους στην γειτονιά  βρήκα και αγάπησα τον μόνο που δεν έχει αμάξι ή έστω μηχανάκι

-Η  Ντονζέτα τα έλεγε αυτά;

Η Μπέσα κούνησε  χαμογελώντας το κεφάλι

-Ξέρει η Ντονζέτα πως απόκτησαν το αμάξι ο Εμίρ, ο Βολόντια  και οι άλλοι;

-Δεν έχει σημασία. Ο Εμίρ  την πήγε   Καλαμαριά χτές και  Εύοσμο προχθές

-Και μεις μπορούμε να πάμε. Να ναι καλά  τα λεωφορεία

-Αφού θα γκρινιάζεις. Αφού δεν σ αρέσουν τα λεωφορεία

-Πολλά  δεν μ αρέσουν Μπέσα αλλά τι να κάνω; είπε και προχώρησε και έκατσε σε ένα  παρτέρι που κάποτε είχε  λουλούδια

Η μπέσα έκατσε  δίπλα του και έφερε το χέρι της στον ώμο του

-Θα δουλέψουμε και θα   αποκτήσουμε και μεις ότι  θελουμε , του είπε, έτσι δεν συμφωνήσαμε;

-Δουλεύουμε   Μπέσα

-Θα δουλέψουμε κι άλλο. Κάτσε τώρα πιάσαμε  δουλειά

-Δεν βλέπεις  εκεί στην δουλειά;  Κόσμος  δουλεύει μια ζωή και  μια  ζωή  χρωστά. Αυτό το λες ζωή;

-Δες και το άλλο όμως. Οι δικοί μας ήρθαν  χωρίς τίποτα πριν χρόνια και   δουλεύοντας απέκτησαν  ένα σπίτι

-Κατέστρεψαν 20 -30 χρόνια  για να  πάρουν ένα μικρό παλιό  διαμέρισμα . Αυτό είναι το νόημα της ζωής;

-Το νόημα της ζωής  είναι πως σε βρήκα και με  βρήκες και θα μαστε μαζί για πάντα...ακόμη και μέσα σε ένα χαρτόκουτο στον δρόμο ως άστεγοι, του πε και φιληθήκαν

Μισή ώρα αργότερα ο  Γιούρι έμπαινε στο διαμέρισμα τους

Ο  Βαλέριος τον περίμενε στο καθιστικό

-Τον  βρήκες  τον δρόμο; τον ρώτησε αγριεμένος

-Από κάτω ήμουν, απλά κόλλησα

-Με την κόρη  του υποδηματοποιού; ρώτησε  υποτιμητικά

Ο Γιούρι δεν μίλησε και ο Βαλέριος συνέχισε ειρωνικά

-Όλοι στην φάρα τους γίνονται  ασπριτζήδες, υδραυλικοί,  ηλεκτρολόγοι , αυτός πήγε και έγινε παπουτσάς...και πρόκοψε, είπε γελώντας

-Και  συ έγινες αρτεργάτης αλλά ας μη το  κάνουμε  θέμα

-Άμα σηκωθώ και στις  βρέξω θα σου πω εγώ 

-Βρε πατέρα. Τι κόλλημα έχεις με την Μπέσα , την μητέρα  και τον πατέρα της;

-Εσύ τι κόλλημα  έχεις με την φάρα τους;

-Δεν με νοιάζει η φάρα τους. Με την Μπέσα είμαστε  στην γειτονιά αυτή από μικρά 

-Και μες δικές  μας πόντιες  είσαι  από μικρός  εδώ. Με την αλβανίδα  βρήκες να  τα μπλέξεις;

-Μ αυτήν ταίριαξα

-Πως ταίριαξες δηλαδή; αλβανός είσαι;

Ο  Γιούρι δεν μίλησε

-Το ξέρεις πως όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν είχαν να φορέσουν  βρακί;

-Εμείς  είχαμε;

-Εμείς ρε  ήρθαμε απ την  πρώην Σοβιετική Ένωση, την Ρουσία. Ξες τι εστί Ρωσία;  Είναι  υπερδύναμη στον κόσμο όλον ...και πας και μου μπλέκεις με τους αλβανούς

-Μ άρεσε που μου έλεγες πως  η Εσσδ  ήταν αντιρατσιστική σε σχέση με τις ηπα

-Μια μέρα πρέπει να σου πω  για τους αλβανούς που ζούσαν σε στάβλους σαν τα ζώα  όταν εμείς  στέλναμε τον Γκαγκάριν στο διάστημα

Ακόμη μυρίζουν σταβλίλα  

-Στέλναμε  τον Γκαγκάριν στο διάστημα  εμείς και  κοιτούσαμε μέσα απ τις  βίλλες μας τον πύραυλο του στο διάστημα

-Θα σταματήσεις να ειρωνεύεσαι τον πάπα σου ή θα σηκωθώ να  στις  βρέξω;

-Αφού ρε πατέρα ποτέ δεν με  έχεις   βαρέσει , τι το λες;

-Το λέω για να μην με αναγκάσεις ποτέ να το κάνω. Εμένα όταν μιλούσε ο  κύρης μου στεκόμουν προσοχή

Στον κόκκινο  στρατό λιγότερο πειθαρχία  είχαμε απ ότι στο σπίτι μέσα όταν  έλεγε  κάτι  ο  πάπα μουν

-Καλά. Πάω να κοιμηθώ να μαι φρέσκος  το πρωί για προπόνηση

-Έλα  εδώ κάτσε λίγο να τα πούμε

Ο Γιούρι έκατσε δίπλα του στον καναπέ

-Είσαι καλό  παιδί  γιέ μου. Είμαι περήφανος για σένα. Δυστυχώς τα μόνα που μπορώ να σου παρέχω είναι οι προπονήσεις, η χαρά του αθλητισμού.

Πως; γίνεται;  να πληρώνομαι  1200 ευρώ στον φούρνο και  να μην μας μένει τίποτα; Και  συ προκομένο παιδί είσαι. Προπονείσαι  , δουλεύεις , συνεισφέρεις εδώ μέσα και όλα  φεύγουν  σε  λογαριασμούς και φαϊ

-Μην  στεναχωριέσαι  ρε πατέρα. Έχουμε ο ένας τον άλλον, έχουμε την υγεία μας , έχουμε και ένα πιάτο φαϊ. Κάποια  στιγμή θα χουμε καιτ ην ευκαιρία να τα  γαμήσουμε όλα  και να πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει

-Εεεεε, πως μιλάς έτσι; 

-Συγνώμη

-Πάνε  κοιμήσου και αύριο θα σου πω κατι  σημαντικό

-Τι;

-Σου λέω  θα σου πω αύριο και με ρωτάς να σε πω τώρα; αχμάκης  είσαι; ου να  γαμώ το κοντο τα αχούλινες. Άηντε  τράβα για ύπνο

Ο Γιούρι  τον φίλησε στο μάγουλο και πήγε για ύπνο

Η Βενετία  μπήκε στο καθιστικό και κοίταξε τον Βαλέριο χαμογελώντας

Ο Βαλέριος  πρόσεξε τα μάτια της

Αυτά είχε  ερωτευτεί  από τότε που ζούσαν ακόμη στο χωριό και ήταν νέοι

-"θα τους γαμήσουμε όλους" , την ρώτησε, έτσι μου είπε; 

-Καλά άκουσες, του είπε και τον πλησίασε και έκτσε δίπλα του αγκαλιάζοντας τον

-είναι δυνατόν; 

-Ναι είναι

-Σίγουρα είναι δικός μου γιος βρε συ; εγώ ήμουν σούζα στον απτέρα μου

-ο πατέρας σου όμως ήταν επαναστάτης. ελεύθερο πνεύμα.

-Ναι;

-Ω ναι. ο γιος μας Βαλέριε  είναι φτυστός  ο πατέρας σου

-Έμοιασε τον παππού του....θεέ μου...αυτός ήταν ακόμη και άθεος

-Ήμουν τυχερή που ως νύφη είχα πεθερούς τους γονείς σου

-Και άτυχη  που είχες εμένα για άντρα

Τα μάτια της, τα θειικά της παρά τα  60 χρόνια ήταν τόσο γοητευτικά όσο όταν ήταν 20 ετών τον κοίταξαν με αγάπη

-Οι άλλοι θα μου πρόσφεραν τα πάντα. Εσύ μου προσφέρεις ακόμη αγάπη. Τυχερά είναι αυτά , του είπε

5

Απ τις  6 το πρωί ο Βαλέριος  όπως κάθε πρωί όρμησε  ουρλιάζοντας στο  δωματιάκι του Γιούρι

-Ξύπνα. Τελειώσαν τα όνειρα . Επιστροφή στον κόσμο

Σε λίγο ήταν στο πάρκο της γειτονιάς με φόρμες  που  θυμίζαν  δεκαετία του 80 στο ανατολικό μπλόκ και τρέχαν   γύρω  γύρω

Μετά  ξεκινούσαν να κάνουν   φόρμες, όπως τις λένε  στις πολεμικές τέχνες 

Και μετά ξεκινούσε η σκληρή  ούτως ειπείν   προπόνηση

Ο πατέρας κλωτσούσε  και ο γιος απέκρουσε

Ο πατέρας έριχνε  γροθιές και ο γιος  απέκρουσε

Ο ήλιος έκανε  δειλά  δειλά την εμφάνιση του και φώτιζε θαρρείς  μια αρχαία όσο ο κόσμος εικόνα

Ο αιώνιος χαμένος στα βάθη   των χρόνων πατέρας  προετοίμαζε τον γιο  με  αδυσώπητη  τρυφερότητα  τον  γιο για την σκληράδα  του  πραγματικού  κόσμου

Σε κάποιο  άλλο σημείο της πόλης, στο δημαρχιακό πολυτελές  μέγαρο ο Στέργιος Στεργίου καθόταν μπροστά  στον  Δήμαρχο

-Πρόσφερα  το ένα  δέκατο απ το ποσό που δίνουν οι παράγοντες  της πόλης  για να βγει απ την μέση  ο Μουσλερίμοβιτς

-Που το πρόσφερες;

-Στην απόλυτη πολεμική ρωσική μηχανή

-Υπάρχει τέτοιο πράμα;

-Πιστέψτε κύριε Δήμαρχε. Υπάρχει και προπονείται στο  ένα χιλιόμετρο απ το  σημείο που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή

-Και είναι  τόσο καλός;

-Και όσο  μιλάμε γίνεται καλύτερος. Ο χρόνος κυλά   προς όφελος μας πλέον

-Ρώσικη πολεμική μηχανή..., μονολόγησε ο δήμαρχος,και γιατί του πρόσφερες μόνο το  ένα δέκατο απ το ποσό που  δίνουν οι παράγοντες της πόλης

-Και το  μισό του ένός δεκάτου να έδινα  ευχαριστημένοι θα  ταν. Το υπόλοιπο  ποσό  πάει στις τσέπες μας....αργά ή γρήγορα θα έρθουν εκλογές και  θα μας χρειαστεί

-Είσαι  διαόλου κάλτσα Στέργιο. Κάθε μέρα πείθομαι πως έπραξα  σοφά που σε επέλεξα  να  βρίσκεσαι  κοντά μου

Την ίδια στιγμή ο Μουσλερίμοβιτς κατέβαινε απ το σπίτι του. Βάδιζε προς το παπάκι του  για να  το πάρει και να  πάει να πιάσει  δουλειά σαν ντελιβεράς

Η κυρά Ζωή καθόταν στο παραθύρι του ισόγειου διαμερίσματος της

Την καλημέρισε

-Έλα να σε   φτιάξω ένα  καφεδάκι  γιε μου

-Δεν προλαβαίνω κυρά Ζωή , με πλάκωσε το πάπλωμα  και άργησα και θα  φωνάζει το αφεντικό

-Θάνατος στα αφεντικά , φώναξε η  κυρά Ζωή

-Κυρά Ζωή που το άκουσε ς αυτό και το λες;

η κυρά Ζωή γέλασε πριν απαντήσει

-Περνούσε χτες  μια πορεία αναρχικών  απ εδώ μπροστά και το φωνάζαν 

Λαχαναισμένοι και καταιδρωμένοι ο Βαλέριος και ο Γιούρι  καθίσαν σε  ένα παγκάκι

-Τι θα μου έλεγες πατέρα;

Ο Βαλέριος έτριψε το πηγούνι πριν ξεκινήσει

-Τα οικονομικά μας δεν πάνε καλά. Σε κανέναν  φτωχό την πόλη δεν πάνε. Σκέψου ούτε καν τα επιδόματα που δικαιούμαστε δεν  μπορούν να κλεισουν τις   τρύπες.

Χρωστάμε και χρωστάμε  σε λογαριασμούς

Σε κράταγα   μακριά από αγώνες  γιατί  ο πρωταθλητισμός δεν είναι  αθλητισμός όμως...το κράτος μας έχει γονατίσει οικονομικά

Και ήρθε το κράτος χθες ή τέλος πάντων ένας φορέας του κράτους και μας προσφέρει  5 χιλιάδες ευρώ 

-Με τι αντάλλαγμα;

-Εσένα. Τις γνώσεις σου δηλαδή. Θέλουν όλα σου έμαθα τόσα χρόνια να τα χρησιμοποιήσεις εναντίων κάποιου  ταραχοποιού. Ενάντια σε  έναν άνθρωπο υο συνέχεια  δημιουργεί   προβλήματα στην πόλη

Μας δίνουν 5000 ευρώ  για να δείρεις και  να ξεφτιλίσεις  τον Π΄ρέντραγκε Μουσλερίμοβιτς

-Και αν αρνηθούμε;

-Αν αρνηθούμε έτσι όπως τα υπολόγιζώ  σε 7 μήνες θα μας πνίξουν τα χρέη, σε  1,5 χρόνο θα αναγκαστούμε να πουλήσουμε το σπίτι και με  όσα πιάσει ίσως καταφέρουμε να  απολπηρώσουμε  τα μισά απ τα χρέη που θα χουν μαζευτεί 

Αν μείνουμε χωρίς  σπίτι θα αναγκαστούμε να γυρίσουμε πίσω στο Καρς

Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράματα.

Εγω είπα το "ναι" αλλά  πρέπει αν το πεις και εσύ 

Ότι απόφαση παρεις γιε μου θα  τη στηρίξω

Ο Γιούρι έμοιαζε χαμένος

-Πατέρα , έχω ακούσει  για αυτόν τον τρελοβόσνιο. Πιστεύεις πως μπορώ να τον νικήσω;

-Ο τύπος αυτός έχει οργή μόνο. Δεν κατέχει καμιά τέχνη και καμιά τεχνική. Πιστεύω πως   απέναντι σου  δεν θα χει καμιά τύχη

-Αν πούμε όχι;  επιστρέφουμε στο Καρς;

-Αν δεν γίνει κανένα  θαύμα στο ενδιάμεσο  είμαστε ήδη στο αεροπλάνο της ελιναιρ  για  Αραράτ , μη σου  πω στο πούλμαν που παει από Αραράτ για  Καρς

 Ο  Γιούρι  συνειδητοποιούσε πως όλα αυτά  σημαίναν  χωρισμό με την Μπέσα

Αυτό δεν θα το επέτρεπε ποτε να γίνει

Η Σαλονίκη ήταν η πόλη τους

Κανείς δεν θα τους χώριζε ποτε

ΠΟΤΕ

Κοίταξε τον πατέρα  του στα  μάτια και είπε

-Στο Καρς  θα  γυρίσουμε όταν και όποτε το θελήσουμε εμείς

Κανείς άνθρωπος ή χρέη δεν θα μας αναγκάσει να ξαναγίνουμε μετανάστεςς

Πες σε αυτούς  τους ανθρώπους  πως  λέω "ναι".

Πάμε για πόλεμο